Żywa Ewangelia – co to jest?

„Żywa Ewangelia” polega na tym, aby nauczyć się czegoś z doświadczeń ludzi z Bogiem, które zapisali w Biblii, i wykorzystać tę wiedzę we własnym życiu. Dla założyciela CAJ, Josepha Cardijna, centralnym punktem był związek Ewangelii z życiem. „Twoje życie jest piątą Ewangelią” – to były powtarzane słowa Kardynała. Jest to nie tyle stwierdzenie, co zaproszenie. Żyj tak, aby inni ludzie widzieli ciebie i twoje życie jako przykład, aby Boże działanie prześwitywało w twoich działaniach. Aby teksty Biblii były w ogóle ważne i przydatne, trzeba je najpierw zrozumieć. Cardijn był zdania, że my, ludzie, musimy poznać Jezusa Chrystusa: Jaki on był? Dlaczego do dziś o nim mówimy? Co on zrobił? Co on głosił? Wtedy mogę powiedzieć: podoba mi się to! Chcę naśladować Jezusa i starać się zestroić z Nim swoje postępowanie!”. Więcej niż to… buduję z nim relację. A to może działać najlepiej, gdy czytam w Biblii.

„Życie i Ewangelia muszą tworzyć jedność”

„Życie i Ewangelia muszą stanowić jedność” czyta się wciąż na nowo w pismach Józefa Kardynała. Zadaniem samych członków KAB jest więc głoszenie tego, co zrozumieli o Jezusie dla swojego życia. Nie czynią tego jednak poprzez wielkie słowa, ale poprzez własne życie. Bo tylko wtedy, gdy Ewangelia ożywa, jest przesłaniem, które może zrozumieć każdy człowiek. Żywa Ewangelia”

CAJ opracowało metodę realizacji tego celu: tzw. „Żywą Ewangelię”. „Żywa Ewangelia” nie jest suchym studium biblijnym ani dyskusją teologiczną czy egzegetyczną, która pozostaje niezobowiązująca dla uczestników. Nie, „Żywa Ewangelia” to raczej rozmowa o zastosowaniu Słowa Bożego do własnego życia.

Metoda i przygotowanie

Ta praktyczna metoda wymaga nieco przygotowania. Ci, którzy chcą stosować Żywą Ewangelię jako metodę, powinni najpierw zastanowić się, który fragment Biblii chcą wykorzystać. Na przykład grupa może wybrać temat, doświadczenie lub wydarzenie, a następnie wybrać odpowiedni tekst. Po wybraniu tekstu należy go dobrze przygotować. Pomocne może być wcześniejsze omówienie tekstu z inną osobą. Pomocne może być też pójście do biblioteki i poczytanie o niektórych rzeczach w komentarzu. Daje to lepsze zrozumienie tekstu i pomaga zastanowić się, gdzie mogą pojawić się pytania lub problemy. Ale nie martw się!!! Tekst nie musi być idealnie zinterpretowany! Pomocne może być również zastanowienie się, z jakiego tłumaczenia tekstu biblijnego skorzystać.

Być może istnieje wersja, która bardziej odpowiada językowemu użyciu grupy niż najczęściej stosowane standardowe tłumaczenie!!!? Na przykład Biblia w Języku Po prostu czy Biblia Volx to inne przekłady Biblii poza zwykłym standardowym tłumaczeniem.

Poznaj zasady

Wymień zasady! Szczególnie jeśli grupa nie zna się zbyt dobrze, ważne zasady powinny być omówione z uczestnikami: W „Żywej Ewangelii” powinny być omawiane opinie i sprawy życiowe uczestników. Wymaga to zaufania i traktowania z szacunkiem. Nie wszystko musi być przedmiotem dyskusji, osobiste opinie powinny mieć prawo stać.

Trzy kroki – Podstawą „Żywej Ewangelii” jest trójstopniowy proces „Zobacz – Sądź – Działaj” opracowany przez Josefa Cardijna.

1. ZOBACZ: Za „zobaczeniem” kryje się pytanie: Co mówi tekst? To pytanie zmusza nas do uważnego czytania i powinniśmy unikać niebezpieczeństwa odczytywania czegoś w tekście. Powinna raczej dać nam szansę, by tekst coś nam powiedział. Innymi słowy, uważnie słuchać i czynić z tekstu środek: Co chce nam powiedzieć ten tekst? radość, miłość i religia

2. SĄD: Co mówi mi tekst, gdy patrzę na własne życie i doświadczenia życiowe? Co ten tekst może mi dziś powiedzieć? Co tekst mówi dla mnie / dla nas? lub też: Gdzie to się dzieje dzisiaj? Tutaj tekst biblijny odnosi się do naszej konkretnej sytuacji.

3. DZIAŁAJ: „Działaj” oznacza: jaką odpowiedź dajemy na to? Jak z tekstu możemy wyciągnąć impulsy do działania, które byłyby pomocne w naszej sytuacji.

Zacznij już teraz – 6 kroków

W realizacji Żywej Ewangelii jest 6 kroków:

1. dlaczego warto zacząć od modlitwy? Modlitwa pomaga grupie dostroić się do metody i intensywnych dyskusji. Wspólnie modlimy się o Bożą pomoc w działaniach naszej grupy.
2. Przeczytaj tekst na głos: Po modlitwie czytany jest na głos fragment Biblii. Aby pomóc uczestnikom skupić się na tekście, pomocne może być, jeśli każda osoba po kolei przeczyta jedno zdanie.
3. opowiedzieć tekst: Aby lepiej zrozumieć tekst, dobrze jest poprosić uczestników o opowiedzenie tekstu. Pomocne może być również to, że prowadzący opowiada treść tekstu we współczesnym kontekście lub prowokacyjnie wskazuje na sedno tekstu, wyolbrzymiając je.
4. zdanie główne tekstu: Tutaj również może być konieczne wyjaśnienie przez prowadzącego poszczególnych terminów lub kontekstów. Następnie wspólnie wypracowuje się główne przesłanie tekstu.
5. Co chce nam powiedzieć ten fragment? Kiedy już to nastąpi i wszyscy uczestnicy zrozumieją treść fragmentu Biblii, należy teraz znaleźć punkty łączące z życiem uczestników. Pytania takie jak: „Co to oznacza w odniesieniu do naszej sytuacji? Gdzie możemy znaleźć powiązania z naszym życiem? Co Chrystus chce nam powiedzieć tymi słowami?” może pomóc odnieść to, co zostało wypracowane do własnego życia.
6. Podjąć konkretną uchwałę: Ale na tym się nie kończy, bo Ewangelia ożywa dopiero wtedy, gdy grupa i każdy z uczestników z osobna może wyciągnąć z niej bardzo konkretne konsekwencje dla własnego życia. Tylko wtedy życie i Ewangelia mogą stać się jednym.

Uwaga! Nie tłum dyskusji – daj czas: Dyskusje mogą czasem trwać długo, albo rozmowa tak naprawdę się nie rozkręca. Można temu przeciwdziałać, dobrze przygotowując się do dyskusji przez prowadzącego. Można zawczasu pomyśleć o pytaniach, które podchwytują problemy lub zagadnienia z otoczenia uczestników itp.

Czy dyskusja zostanie podjęta ponownie później?

Na początku nie jest to do końca zamierzone. Jeśli stosujesz tę metodę regularnie, możesz oczywiście na początku zrobić krótkie zapytanie o ostatnią dyskusję. Ale tak naprawdę każdy odpowiada za siebie. Dawniej CAJ mieli tzw. dzienniczki przedkapitana lub pomocnika, w których wszystko zapisywali. W regularnych odstępach czasu robili „revision de vie”, czyli przegląd życia, gdzie bardzo dokładnie przyglądali się poczynaniom każdej osoby.